بنای فعلی مقبره استاد کمال الملک در سال ۱۳۳۸ شمسی به سفارش انجمن آثار ملی و توسط مهندس هوشنگ سیحون طراحی و توسط شرکت یونانی کا.ژ.ت احداث گردید. آرامگاه استاد فاصله‌ی اندکی با آرامگاه باشکوه عطار نیشابوری دارد و در ضلع شمالی آن دیده می‌شود. هماهنگی طرح آرامگاه کمال‌الملک با آرامگاه عطار، نشان از دقت هوشمندانه‌ی طراح دارد و آن‌چنان هماهنگی دو سازه فراوان است که یکی بخشی از دیگری به گمان می‌رسد. رنگ‌های     به‌کار گرفته شده در آرامگاه کمال‌الملک نیز به آن یکسانی، کمک شایانی کرده است.

برای ساخت بنای این مقبره از ترکیبی از معماری سنتی و معماری نوین استفاده شده و اوج هنر معمار به نمایش در آمده است. در طرح کلی این مقبره مانند آرامگاه خیام «هندسه» اهمیت پر رنگی دارد. در واقع برای ساخت این بنا، ۶ قوس نیمدایره و ۴ قوس متقاطع  بکار رفته که بر روی قطرهای مربع بنا شده اند و همین طرح جالب، ظاهری خارق العاده و یکتا را به آرامگاه کمال الملک بخشیده است.

جنس بنای آرامگاه استاد کمال الملک از بتون مسلح، مساحت زیر بنای آن ۲۸ متر مربع و دارای ۶ ایوانچه مقعر بوده و داخل فرورفتگی ایوانچه ها با کاشی معرق نفیس به رنگ لاجوردی، سفید، فیروزه ای و . . زینت یافته است. 

سنگ قبر کمال الملک همچون سایر سنگ‌ های مزاری که سیحون در آرامگاه ظهیرالدوله تهران طراحی کرده است، یکپارچه از سنگ گرانیت و با بافت خشن می باشد. این سنگ قبر به ابعاد ۴۶/۳ در یک متر نصب شده است. ارتفاع سنگ قبر، ۴۰ سانتی‌متر است که در قسمت بالای سنگ که مرتفع و زاویه دار تراشیده شده‌ است، نقش برجسته‌ای از کمال الملک توسط شاگرد ایشان مرحوم استاد ابوالحسن صدیقی سنگ‌ کاری گردیده‌ است. آرامگاه کمال‌الملک در سال ۱۳۸۲ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۸۷۴۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.