• آبادي قلعه از پهناي راش معلومه.[ābādī γәlςa az ΄pahnāy rā-š maςlūm-a.] :                                                                                                             آبادي روستا از پهناي راهش معلوم است.
• آبرو كي آو جو نيه.                  [ābrū kī āw ΄ǰōw neyya.] :  آبرو كه آب جوي نيست.
• آرد بختن و جون كندن؛ دهقني و آسني.       [ārd bextan-o ǰon kәndan,’de[h]γanī vo āsanī.] : آرد بيختن و جان كندن، دهقاني و آساني.

• آردشه بخته و مشووشه د سر مِخ كيده.  [ārd-ә-ša ΄bexta-vo mašōva-ša dә sar mēx kīda.] : آردش را بيخته و الکش را روي ميخ آويزان كرده است.

• آش ايقذر شور بو، كي حمزه كورُم فهمي.    [āš ΄īγzәr šōr bū kī hamza ΄kōr-om fahmī.] :  آش آنقدر شور بود، كه حمزه كور، هم فهميد.
• آش با جاش.  [āš  bā ΄ǰā-š.] :   آش با ظرفش.
• آشپز كي مريم بشه، همي آشا شلغم بشه.  [΄āšpaz kī maryam baša , hamay āšā šәlγam  baša.]: آشپز كه مريم باشد، همه آش‌ها شلغم باشد.

• آش تا بوم، فطير تا شوم.[āš tā ΄bom, fә΄tīr tā ΄šom.] : آش تا بام (صبح)، فطير تا شام.

• آشنيي د روشنيي اُفتي.   [āšna΄yī dә rōšnayī oftī.] :  آشنايي در روشنايي افتاد.

• آقا از دور نوايي داشت، و نزديك امه، سلاخ وايي داشت.

[āγā az dūr no΄vāyī dāšt, va nәzdīk ama, solāx-ә ΄vāyī dāšt.]:  آقا از دور با نوا و ثروتمند ديده مي‌شد، نزديك كه آمد، سوراخ بازی داشت.

• آقا ور در مزنه، خانم ور خر مزنه. [āγā vәr ΄dar mәzna, xānom vәr ΄xar mәzna.] : آقا به در می­زند، خانم به خر می­زند.
• آلو از آلو رنگ مگيره، همسيه از همسيه فند.[ālū az ālū ΄rang mәgīra, hamsaya az hamsaya ΄fand.]:  آلو از آلو رنگ مي‌گيرد، همسايه از همسايه فن مي‌گيرد.

• آلو د باغت جا مته، … فراخ د باغت راه مته.  [ālū dә bāγ-әt ΄ǰā mate,… fo΄rāx dә bāγ-әt rā mate.] : در باغت آلو نکار تا شکم­پرست به باغت نیاید.
• آوُت سرد و نونت گرم.  [ā΄w-әt sard-o nonәt garm.] :  آبت سرد و نانت گرم.
• آو به لگو خورده.   [āw bә ΄logo xorda.] :  آب به لگن خورده.

• آو به جو خوشك ما اخيرش خ رسی. [āw be ǰōw xūšk-ә mā axīr-әš ΄xa rәsī.] : آب به جوی خشک ما خواهد رسید.

• آو در خنه گیلوکه، دختر همسیه خیلوکه.  [āw dar xana gīlōka, doxtar hamsaya xīllōka.] : آب در خانه گل‌آلوده، بینی دختر همسایه آویزانه.

• آو درو، گربه بري.   [āw ΄dәraw , gōrba ΄bәrī.] :    درو كردن آب و چيدن پشم گربه. (وعده‌ی سر خرمن)
• آو روه كوجي رَ مگيره، اتش روه كوجي رَ مسوزنه. [āw ro΄va, kūǰī ra mәgīra, a΄taš rova kūǰī ra mosōzana.]                                                                   : آب شود، کجا را می‌گیرد، آتش شود، کجا را می‌سوزاند.

• آو د زمين دَغ واينمسته.    [āw dә zәmīn ΄daγ vāy-nemesta.] : آب در زمين سخت و سفت نمي‌ماند.

• آو ر دوزديي، نمشه چكر مني؟ [āw ra dūzdīyī,΄nam-ša čәkar mәnī?]:  آب را دزدیدی، نمش را چکار می کنی؟
• آو ر از سر چشمه باخار.     [āw ra az sar čīšma bāxār.] : آب را از سر چشمه بخور. (بلند طبعی)

• آو، شوي خادشه نگاه مدره. [āw ΄šēvay xād-ša nogā mә] : آب، شيب خود را نگه مي‌دارد.

• آو کی مخری، از سرچیشمه باخار.  [΄âw kī moxrī az sar-΄čīšma bâxâr.] : آب که می­خوری از سرچشمه بخور.
• آو، گودال ر پیدا منه، کور عصا رَ.     [΄āw, gawdāl ra peydā mәna, ΄kōr ςasā] : آب گودال را پیدا می‌کند، کور عصا را.

• آوم ندايي، بري چي سنگي د پوشت سرم پرندي.   [āw-om ΄nedāyī bәrey čī ΄sangī dә pūšt-ә sar-om porrondī.]                                                            : آبم ندادي، چرا سنگي به پشت سرم انداختي.

• آو نودون و زمين ميدون. [āw-e ΄nawdon-o ΄zemīn-ә ] : آب ناودان و زمین میدان.

• ابر پور صدا، بارون ندره.   [abr-ә pūr soda, baron nedara.] : ابر پر صدا، باران ندارد.
• ابر اميه، امر نه اميه. [a΄bәr amīya, ΄amәr ne-amīya.] :   ابر آمده، اما امر خدا نيامده.
• ابله گوفت، دوونه بور كيد.   [ablah gūf΄t –o ΄devana bavar kīd.] : ابله گفت و ديوانه باور كرد.

• اتش اوقد شعله مكشه، تا اخير دستش به جايي وبند روه.

[ataš ΄oγad šoςla mәkša, ΄tā axīr dast-әš be ǰāyī va-band rova.] :  آتش آنقدر شعله مي‌كشد تا دستش به جايي بند شود.

• اتش جاي خادشه وا منه.       [ataš ǰāy ΄xād-ša vā mә] :    آتش جاي خودش را باز مي‌كند.
• اتش د پومبه­ي پاك مفته.       [ataš dә pombay ΄pāk mofta.] :  آتش هميشه در پنبه پاك مي‌افتد.
• اتش د پومبه اُفتيه، گربه د دمبه اُفتيه، سگ د شگمبه اُفتيه.

[ataš dә ΄pomba oftīya, gōrba dә ΄domba oftīya, sag dә ΄šogomba oftīya.] : آتش در پنبه افتاده، گربه در دنبه افتاده، سگ در شكنبه افتاده.

• اتش ر پوف كني، تازه مره.  [ataš ra ΄pūf kәnī, tāza mә] :    آتش را فوت کنی، تازه‌تر می‌شود.
• اتش رَ با اتش خموش نمنن.  [ataš ra bā ΄ataš xamūš nemnan.] :  آتش را با آتش خاموش نمي‌كنند.
• اتش كرسيتَه بتم، خكيسترتم بدر كنم.  [ataš korsī-΄ta betom, xakīstar-t-am bә΄dar konom.] : آتش كرسي‌ات را بدهم، خاكسترت را هم بيرون بياورم.
• اجل سگ كي برسه، نون چپّو رَ مدوزدنه.  [a΄ǰal sag kī bersa,΄non čeppo ra modūzdana.] : اجل سگ كه برسد، نان چوپان را مي‌دزدد.
• احمد پوده، همويه كي بوده.    [aḥmad-e pū΄da, hamoya kī bū΄] :  احمد پوده، همان است، كه بوده.
• احمد، كِوره مجنبنه، محمود، گِوره مِگردنه.

[aḥmad kәva΄ra moǰombana, maḥmūd gәva΄ra mәgәrdana.] : احمد کواره می جنباند، محمود گواره می‌گرداند.

• احمدك كاري نداشت، جولدوز رَ ور داشت به … .[aḥmadak kārī ΄nedāšt, ǰәvaldōz ra vәr dāšt bә xaya-΄hā-š.] احمدك كاري نداشت، جوالدوز را به … مي‌زد.

• اداشه، كج گدوشته كلاشه، نمشنسه باباشه.  [a΄dāša, kaǰ godošta ko΄lā-ša, ne-mәšnasa bā΄bā-ša.]                                                                             : ادايش اين است، كلاهش را كج گذاشته و بابايش را نمي‌شناسد.

• ادم بی تمبو، تمبو خاو مبینه.    [adam bē tom΄bo, tombo ΄xāw mәbīna.] : آدم بی تنبان، خواب تنبان می­بیند.

• ادم بچه‌دار، خر كره‌دار. [adam bәča ΄dār, xar-ә korra ΄dār.] :     آدم عيالوار، مثل خر كره دار(بچه­دار) است.
• ادم برنه از آو نمترسه.                [adam bәra΄na, az ΄āw ne-mәtә] :  آدم برهنه از آب نمي‌ترسد.
• ادم، بِ خبر، به حموم مره.          [adam bē xә΄bar bә ḥamom mә]:    آدم، بي‌خبر، به حمام مي‌رود.
• ادم ب ريش، ريش دار نمره.   [adam bē ΄rīš, rīš-dār nemra.] :      آدم بي ريش، ريش‌دار نمي‌شود.
• ادم خوم طمع، دو جيب دره.              [adam xom tәmaς, ΄dū ǰīb dara.] :        آدم خام طمع، دو جيب دارد.
• ادم دختر‌دار، سنگ در قلعه­يه. [adam doxtar ΄dār, sang-ә dar γelςa-ya.] : آدم دختر‌دار، سنگ در قلعه است.

• ادم دسپچه دو بار … . [adam dәspe΄ča  dū bār mәšaša.] :   آدم دستپاچه، دو بار مي‌شاشد.
• ادم رَ به ادم خاشه.[adam ra bә a΄dam xāša.] :    آدم را به آدم خوش است.
• ادم زرنگ، وركله د چاه مفته.  [adam zәrang vәr ΄kәlla dә čā mofta.]:  آدم زرنگ هميشه با سر به چاه مي‌افتد.

• ادم، سوره؛ شتور، پییده. [adam, sәva΄ra, šotūr, pīya΄] : آدم سواره، شتر پیاده.

• ادم سووک، سنگ سرپایه.     [adam sovūk, sang-ә sar pā-ya.] : آدم سبک، سنگ سر پا (ی دیگران) است.

• ادم شرموك مره جهنم، ادم پرّو مره بهيشت.

[adam šarmōk mәra ǰahan΄nam, adam por-rū mәra bī΄hīšt.] :  آدم خجالتي به جهنم مي‌رود، آدم پررو به بهشت.

• ادمیزاد، شيرِ خوم خورده.    [adamīzād šīr-ә ΄xom xorda.] : آدمیزاد، شیر خام خورده.

• ادم عاقل، خادشه جوز مين غلبر نمنه.
• [a΄dam ςāγel xād-ša ǰawz-ә mīn γәlber nemna.] :   آدم عاقل خودش را گردوي داخل غربال نمي‌كند.

• ادم شلخته از چدير سرش و از در حولوش معلومه.  [adam šәlax΄ta az čadīr sar-šo az dar ḥavlo-š maςlūma.]                                                                     : آدم شلخته را از چادر سر و از در حياطش مي‌توان شناخت.

• ادم عاقل چو سر درخت رَ د كف پاش مبينه. [adam ā΄γel čōw sar dәraxt ra dә kaf pā-š mәbīna.] : آدم عاقل، شاخه روی درخت را در کف پایش می‌بیند.

• ادم قد بلند، عقلش د پشني پاشه.  [adam γad bәlan ΄ςaγl-әš dә pašnay pā-ša.]:    آدم قد بلند، عقلش در پاشنه‌ی پايش است.
• ادم كوله، همه­ش مكر و مكوله.   [adam kū΄la, hama-š makr-o makūl:   آدم قد كوتاه، همه‌اش مكر و حيله است.
• ادم مار گزيه از رسمو اله مترسه. [adam mār gәzī΄ya az rosmo ala mәtә]:    آدم مار گزيده از ريسمان دو رنگ مي‌ترسد.
• ادم ناوارد، سرنا ر از سر گشادش باد منه.

[adam nā-va΄red, sornā ra az sar gošād-әš bād mәna.]  : آدم ناشی، سرنا را از سر گشاد می‌نوازد.

• ادم هزار كَره، كم ميه يه.     [adam hezār ka΄ra, kam maya ya.] : آدم هزار كاره، كم مايه است.

• ارا دره، گيرا ندره.           [arā da΄ra, gīrā ΄] : آرايش دارد، گيرايي ندارد.

• ارزو بخر، انبو بخر.           [ar΄zo bexәr, ambo bexә]  :      ارزان بخر، انبان بخر.
• ارقمچی بزو ور دستت، مال مردوم نره از دستت.  [arγәm΄čī bezo vәr dast-әt, māl-ә mordūm nerova az dast-әt.]                                                           : شلاق به دستت بزن، مال مردم را از دست ندهی.
• از اتشت گرم نرفتم، از دودش كورم كيدي.  [az a΄taš-әt garәm ne-raft-om, az ΄dūd-әš kōr-om kīdī.] :  از آتشت گرم نشدم، از دودش كورم كردي.

• از اتش، خكيستر به عمل ميه.  [az a΄taš, xakīstar bә ςamal mīya.] :   از آتش خاكستر به عمل مي آيد.
• از اتش بي دود بترس.  [az ataš bē ΄dūd betә] : از آتش بدون دود بترس.
• از اتش ورمدره، به خکیستر مریزه.     [az ataš vәr mәda΄ra, bә xakīstar mәre΄za.] : از آتش بر می­دارد به خاکستر می ریزد.
• از ادم گدا چي يگ نون وستني، چي يگ نون بتي.  [az adam godā ΄čī yag non vastanī, ΄čī yag non betī.]                                                                          : از آدم گدا چه يك نان بگيري، چه يک نان بدهي.

• از اسب اُفتيه، از زين اسب نفتيه.    [az asәb oftīya, az ΄zīn asәb ne-ftīya.]:        از اسب افتاده ، از زين اسب نيفتاده است.
• از اسب افتيه، قمچی‌شه نمندزه.  [az asәb oftīya, γәm΄čī-ša ne-mә]:     از اسب افتاده، شلاق را رها نمی‌کند.
• از اشك چشمم چي دييم كي از خيل بينيم ببينم.

[az ašk-ә čašm-om ΄čī dīyom, kī az xīll-ә bī΄nī-m be-bīnom.]

:   از اشك چشمم چه ديدم، كه از آب بيني‌ام ببينم.               

• از اگر سمبلکلک به عمل ميه. [az agar sombәlak΄lak bә ςamal mīya.]  :      از اگر، علف هرز به عمل مي­آيد.
• از باد بهار بهره ور در، از باد خزون خادته نگا در.

 [az bād –ә bohār bah΄ra var dar, az bād-ә xozon xād΄ta nogā dar.]:  از باد بهار بهره بردار، از باد خزان خودت را نگه دار.

• از بارون بجستم، به دم نودون نشستم.
• [az bāron bә΄ǰastom, bә dam navdon ne΄šastom.]:  از باران فرار كردم، زير ناودان نشستم.
• از ببر و كرگدن حرف مزنه. [az bab΄r –o kәrgәdan harf mә]:         از ببر و كرگدن حرف مي‌زند.
• از بخت ما آو زلال گيل مره، از بخت ما مرد جوون پير مره.

[az baxt-ә mā āw zo΄lāl gīl mәra, az baxt-ә mā mard-ә ǰo΄von pīr mәra.] :  از بخت ما آب زلال گل می‌شود، از بخت ما مرد جوان، پير مي‌شود.

• از بِ صحبي رسمون رَ د گردن سگ كيدم، گوفتم : تو كس مو.

[az bē sәḥa΄bī rosmon ra dә gәrdan sag kīdom, gūftom , ΄tō kas-ә mo.] :   از بي­كسي، ريسمان را در گردن سگ كردم، گفتم: تو كس من هستي.

• از بكري، اسبي ر به خري مته.     [az bē ΄karī asbī ra bә xarī mә] :    از بیکاری، اسب را با خر عوض می‌کند.

• از بكري، خرخكو نخه مكو. [az  bē΄karī xәrxakū naxa mә] :    از بيكاري خرخاكي نخ مي‌كند. (دهخدا: بقال بيكار، پله وزن مي‌كند.)   
• از بي‌سگي، رسمون د گردن شغال منه.
•  [az bē ΄sagī, rosmon dә gәrdan šoγāl mә] : از بی سگی، ریسمان در گردن شغال می‌کند.

• از بمار مپرسه، شروا ميي. [az bē΄mār moporsa, šervā mayī.] :       از بيمار مي‌پرسد: شوربا مي‌خواهي؟
• از پوشت دفال باغ نمشه حضل بزني.  [az pūšt-ә defal ΄bāγ nemәša ḥazzәl beznī.] :  از پشت دیوار باغ نمی‌توان تخمین زد.

• از پش خادش، سر بِ صحب مترشه.     [az pēš xā΄d-әš sar bē sәḥab mәtәraša.] :  از پیش خودش، سر بی‌صاحب می‌تراشد.

• از تو زیيُم ور تو خندم، كي مو مرد هنرمندم. 

      [az ΄tō zayyom, vәr ΄tō xәndom, kī ΄mo mard-ә honarmand-om.] :  از تو زاييدم، به تو خنديدم، كه من مرد هنرمندم.

• از تو ر باخرم، از مو ر بزی کنم.       [az tō ra ΄bāxrem, az mo ra ba΄zī kәnem.] :   از تو را بخوریم، از من را بازی کنیم.

• از كروج مشه، از فراخ نه.[az koroǰ mә΄ša, az forāx ΄] :   از بخيل مي‌شود، از فراخ شكم نمي‌شود.
• از بِ رويي كي درم، يك بچه از پسر عموم درم.  [az ΄bē rūyī kī darom, yag bә΄ča az pәsar ςamū-m darom.]                                                                      : از كمرويي كه دارم، يك بچه، از پسر عمويم دارم.

• از بس كي ريشم، لغر زيشتم، از بس كي بافتم، همچي ياري يافتم.

[az bas kī ΄rīštom, laγar-ә ΄zīštom, az bas kī ΄bāftom, hamčī  yārī  ΄yaftom.] :  از بس كه رشتم، لاغر و زشتم، از بس كه بافتم، چنين ياري يافتم.

• از جگر كيك مورده، مسكه تازه مگيره.   [az ǰәgar ΄kayk-ә mūrda, mәskay tāza mәgīra.]  :   از جگر كك مرده، سرشیر تازه مي‌گيرد.

• از جوال بدره، از تغار بدر نيیه.  [az ǰovāl bә΄dara, az toγār bәdar ΄] :  از جوال بيرون است و از تغار بيرون نيست .
• از جوونی تا پیری، از پیری تا کی؟ [az ǰovonī ΄tā pīrī, az pīrī ΄tā] :       از جوانی تا پیری، از پیری تا کی.
• از … مترس، كي مدوه بم در بم، از گربه بترس كي دمبه ر مخره خم درخم.                                                                                                                     [az ΄ǰīnda matәrs kī modōva bom dar bom, az ΄gōrba betәrs kī domba ra moxra xom dar xom.]                                                                                          :  از … نترس كه بام به بام مي دود، از گربه بترس كه دنبه را خام خام مي‌خورد.

• از خادم د ننگ، از خیه‌م اونگ.    [az ΄xād-om dә nang, az xa΄ya-m avang.] : از خودم در ننگ، از خایه‌ام آویزان.

• از خاك ور خسته، دِ خكيستر نشسته. [az ΄xāk vәr xesta, dә xakīs΄tar nәšә]:  از خاك بلند شده و به خاكستر نشسته است.
• از خر كي حساب ببري دِ اَخورش قشاد منه.  [az ΄xar kī hesāb bōbrī, dә axūr-әš γošād mәna.] :  از خر كه حساب ببري، در آخورش بی‌ادبی مي‌كند.

• از خر کی عزت وردری، مپرنه لقی اخیر کری.      .[az xar kī ςezzat var-da΄rī, moporrana lәγay axīr ka΄rī.]                                                                        : به خر که احترام کنی، آخر لگدی به تو می‌زند.

• از خر نر يك مويي غنيمته. [az xar-ә nar yag mū΄yī γәnīmata.] :    از خر نر يك مويي هم غنيمت است.
• از خر ومپرسه: چرشنبه كيه؟     [az xar va-moporsa: čaršom΄be kay-a?] :   از خر مي‌پرسد: چهارشنبه كي است؟

• از خوردنه، کی ریدنه.       [az xorda΄na, kә rīda΄] :    از خوردن است که ادرار می‌کنی.

• از خوشكي خنه، ميلم كشي به اشكينه‌ي دنه.   [az xošgī xa΄na, maylom kәšī bә ašgīnay da΄na.] : از خشكي خانه ، ميلم كشيد به اشگنه‌ي دانه.

• از در مزنی، از بم میه، هر صحب مزنی، هر شم میه.    [az dar mәznī, az ΄bom mīya, har sōḥb mәznī, har ΄šom mīya.]

: از در می­زنی، از بام می­آید، هر صبح می­زنی، هر شام می­آید.

• از دور ديل مبره، از نزديك زهره. [az dūr ΄dīl mobra, az nәz΄dīk zahra.]  :     از دور دل مي‌برد و از نزديك زهره.
• از دومبش كنده، دِ سومبش نشونده.       [az dūm΄b-әš kәnda, dә sūm΄b-әš nәšonda.]                                                                                                          : از دمبش كنده است، به ته آن چسبانده است. (نظير: از ريش به سبيل پيوند مي‌كند.)

• از دهن سگ دريا نجيس نمره.   [az dahan ΄sag , daryā nәǰīs nemra.] :  از دهان سگ دريا نجس نمي‌شود.
• از رو سري، لقمه‌ي سي سري. [az rū sē΄rī, loγma-y sī sē΄rī.]  :  از روي سيري، لقمه سي سيري مي‌خورد.
• از زن سليطه و دفال شگسته بييد حذر كني.     [az ΄zan –ә sәlīta vo ΄defāl šәgәsta bayīd hazar  kәnī.]  : از زن سليطه و ديوار شگسته بايد حذر كني.

• از سر قبر پيرش ريگ ورمچينه.     [az sar γabr-ә pīyar-әš ΄rēg vәr-mәčīna.] :    از سر قبر پدرش ریگ بر می‌دارد.

• از سرما، بوز بري منه.                  [az sormā ΄būz bәrī mә]   :  از سرما، بز را بري (بریدن پشم) مي‌كند.

• از سگ/ سنگ بزيّ، ادم باش. [az sag ΄be-zay, a΄dam bāš.]  :       از سگ به دنيا بيا، اما آدم باش.
• از شما عباسي، از ما رقاصي. [az šomā ab΄bāsī, az mā raγ΄γāsī.] :   از شما عباسي، از ما رقاصي.
• از عشق بيني، پش پاي خود نبيني. [az ςešγ-ә bī΄nī, pēš pāy xod nebī΄nī.] :   از عشق بيني، پيش پاي خودت را نمي‌بيني.
• از قطير پرسين: پييرت كيه؟ گوفت: مارم اسبه.

[az γatīr porsī΄yan:pīyar-әt ΄kīya? gūft: mār-om ΄asb-a.] :  از قاطر پرسيدند: پدرت كيست؟ گفت: مادرم اسب است.

• از كار كرم خيزد و دگ پور گوشت، اگر يك موشت باخره ور بخ گوش.

[az kār karam xīzad –o dēg-ә pūr ΄gōšt, agәr yag mūšt bāxra vәr bēx ΄gōš.] :  از كار كرم خيزد و ديگ پر گوشت، حتي اگر يك مشت به بيخ گوشت بخورد.

• از كرد اوليا نمره، از چو چمبر. [az ΄kord ovlīyā nemra, az ΄čōw čombar.]  : کرد، اولیا و چوب، چمبر نمی‌شود.
• از كلاه ملي فقط آو پوفشه ياد گروفته.   [az kolā malī fәγat āw pūf-΄ša yād gorūfta.]   : از كلاه مالي فقط آب و فوتش را ياد گرفته.

• از كم خوردن درد سر نبيني، از پور خوردن به روز سگ بميري.  [az kam xordan dәrd-ә sar ΄nebīnī, az pūr xordan bә rōz-ә sag ΄bemīrī.]                                : از كم خوردن درد سري  نبيني، از پر خوردن به روز سگ بميري.

• از ك….ش دري گز رَ مپيه.              [az kū΄n-әš dәreygaz ra mә] :  از …دره گز را مي‌پايد.
• از گديي، د جايي ورنخسته كدخدايي.  [az gәdayī dә ǰāyī vәr ΄nexesta kodxodāyī.] : با گدایی کسی در جایی کدخدا نشده.
• از گسنگي اسيوني منه، از بزرگي تزه وَنمستنه.  [az gōsnәgī assīyavanī mә΄na, az bōzūrgī tezza va-nemәsta΄na.]                                                         : از گرسنگي آسياباني مي‌كند، از بزرگواري مزد نمي‌گيرد.

• از گور كوينه مگيره و از مچيد آدينه بدرمره. [az gōr kōyna mәgīra vo ΄az mәččīd ādīna bәdar  mәra.] :                                                                           از گور كهنه شروع مي‌كند و از مسجد آدينه بيرون مي‌رود.

• از گَورَه …ن پره.     [az gava΄ra, kūn para.]  :    از گهواره (كودكي) … پاره بوده است.
• از ما به طشت مخره، از شما به پشم.   [az mā bә ΄tašt moxra, az šomā bә ΄pašәm.] :  از ما به طشت می‌خورد و از شما به پشم.

• از مدبخت خلي، گربه‌ي دونه بدر مره.    [az mәdbaxt-ә xalī gōrba-y deva΄na bәdar mә]:   از مطبخ خالي، گربه ديوانه بيرون مي‌آید.