ريواس نامي براي گونه هاي مختلف گياهان جنس Rheum بوده و منشاء آن آسياي شرقي است. به وجود ريواس در 3000 سال قبل از ميلاد مسيح در كتب گياهي چيني اشاره شده است و به صورت وحشي در مناطق كوهستاني و سرد نيمكره شمالي نظير فلات تبت، ارتفاعات البرز ايران، ارتفاعات اروپا و.. مي رويد ( طاهری، 1393 ). ريواس در ايران و نيشابور از زمان هاي بسيار دور شناخته شده و به طور نمونه در بندهش يكي از متون كهن ايراني به اين گياه با ديد اساطيري اشاراتي شده و در كتب برخي سياحان ايراني و خارجي نيز از طعم و طراوت ريواس نيشابور توصيف ها شده است ( مؤيد ثابتي ، 1355 ).

ريواس داراي ساقه هاي سفيد، آبدار و ترش و مطبوع به ارتفاع 80 سانتيمتر است كه در سر ساقه هاي آن برگ بزرگ و پهني شبيه پنجه مرغابي وجود دارد و تنها قسمت ساقه آن خوردني است. از ديرباز درباره خواص دارويي ريواس مطالبي بيان شده، ليكن امروزه اثرات ضد ويروسي عصاره آن، خاصيت ضد انگلي گل آن، كاربرد ريشه و بذر آن در صنايع رنگرزي و تأثير ريواس در پايين آوردن ميزان كلسترول و فشارخون و نيز وجود املاح معدني، پتاسيم، فيبرهاي غذايي، ويتامين ث و. . مورد توجه مي باشد.

 در منطقه نیشابور در ارتفاعات بينالود در بخش شمالي و شرقي دشت اين گياه به صورت خودرو در فصل بهار مي رويد که از بهترين و مرغوب ترين نوع آن در ايران محسوب مي گردد و اغلب ساكنين روستاهاي كوهپايه اي نيشابور در پرورش ريواس تبحر خاصي يافته اند. پيش از آغاز فصل بهار كه ريواس تازه سر از خاك درمي آورد بايد به منظور ممانعت از رسيدن نور به گياه پاي آن را سنگ چين نموده و يا با خاك آن را پوشاند تا دم برگ براي رسيدن به نور، طويل و رشد نمايد. اوايل ارديبهشت تا اواخر اين ماه برداشت ريواس از كوهپايه ها آغاز شده و علاوه بر مصرف آن به صورت میوه، ترشی و ماده افزودنی در غذاها با تبديل و فرآوري آن به صورت نوشابه يا شربت، سوغات نيشابور براي گردشگران و حتي ديگر نقاط كشور و كشورهاي خارجي ( خليج فارس ) محسوب مي گردد.