ستارگان شهید و ایثارگر نیشابور

شهید «کریم اندرآبی» در ۱۰ آذر ۱۳۳۳ در «نیشابور» متولد شد. مادرش می گويد: «وقتى از سفر مكه آمديم، خداوند اين فرزند را به ما داد.» در 6 سالگى به چاه افتاد كه عنايات الهى شامل حال او شد و نجات پيدا كرد. اوقات بيكارى را به مزارع كشاورزى براى كمك به پدر و مادرش می رفت. به مسجد رفتن و ورزش كردن اهتمام داشت. دوره‏ ابتدايى را در نيشابور گذراند. دوره راهنمايى را در مدرسه‏ كمال‏ الملك همان جا به پايان رساند. تا اول دبيرستان بيشتر درس نخواند، چون می گفت: «اين رژيم طاغوتى است.» به همين خاطر به درس ادامه نداد و به روستا برگشت و به كار كشاورزى مشغول شد تا اين كه به سربازى رفت. بيشتر كتاب‏ هاى مذهبى، قرآن، كتاب‏ هاى دكتر شريعتى و شهيد مطهرى را مطالعه می کرد. با شروع انقلاب به صورت فعال در تظاهرات و راهپيمايى ‏ها شركت می کرد.

بعد از پيروزى انقلاب اسلامى وارد سپاه شد و تا زمان شهادت در سپاه بود. با شروع جنگ تحميلى به فرمان امام، براى حفظ و حراست از ارزش‏هاى اسلامى و براى دفاع از دين و رضاى خدا به جبهه‏ هاى حق عليه باطل شتافت. زمانى كه اعلام شد به هر پاسدار مبلغى پرداخت می شود او گفت: «من براى پول به جبهه نمی روم.» فرمانده‏ گردان روح الله از لشكر 5 نصر بود. در پشت جبهه به خانواده ‏هاى شهدا سركشى می کرد. در زمان جنگ تك و تنها حدود چهارصد نفر عراقى را اسير كرده بود. فرماندهى سپاه نيشابور را به او پيشنهاد كردند ولى قبول نكرد. گفت: «به جبهه می روم تا زمانى كه يا به شهادت برسم يا پيروز شويم.» به خاطر شجاعتش در جنگ به او لقب «شير خوزستان» داده بودند. وی سرانجام در ۲۸ مهر ۱۳۶۳ در عملیات «عاشورا» در منطقه «میمک» به فیض شهادت نائل آمد.

دانشجوی شهید «محمدرضا اویسی‌ثانی» از شهدای دانشگاه علوم اسلامی رضوی و از غواصان اطلاعات عملیات لشکر پنج نصر در ششم دی ۱۳۴۱ در روستای «بحرود» از توابع شهرستان «نیشابور» متولد شد. وی در ۲۶ آذر ۱۳۶۵ در شناسایی قبل از عملیات «کربلای چهار» در شلمچه به فیض شهادت نائل آمد. بخشی از خاطرات هم رزم شهید بیان کننده اوج ایثار و از خودگذشتگی آنان در راه رفاه و امنیت امروز ماست.

« … از وقتی آموزش‌ها شروع شد تازه فهمیدیم چقدر آموزش‌ها سخت و طاقت‌فرساست؛ اما همه‌مان حاضر بودیم پای اعتقاداتمان بایستیم و به‌قول معروف، جا نزنیم. ماه‌ها هر شب بعد از خواندن نماز مغرب و خوردن شام لباس‌های غواصی‌مان را می‌پوشیدیم و در سرمای استخوان‌سوز پاییز و زمستان، وارد آب نهر می‌شدیم و تا دمدمه‌های صبح، در همان آب سرد و گزنده اروندرود و نهرهایش آموزش می‌دیدیم.  آموزش‌ها و سرمای آب و هوا به حدی سخت بود که بعضی از نیروهایمان به شدت سرما زده می‌شدند، تب می‌کردند و درجه حرارت بدنشان بالا می‌رفت و دچار تشنج می‌شدند؛ اما با همین حال، یک عده‌شان بی‌توجه به مشقت و دردی که داشتند، به یادگیری و تمرین ادامه می‌دادند…»

شهید چمنی متولد ۱۳۳۶ در نیشابور است که به دلیل هوش بالا، تواضع و ادب همواره از او در بین دوستان و اقوام چهره‌ای محبوب و مورد احترام ساخته بود. از شش سالگی وارد دبستان شد و همیشه شاگرد ممتاز بود. در دبیرستان در رشته ریاضی ادامه تحصیل داد و پس از آن یک سال به عنوان معلم پیمانی در آموزش و پرورش استخدام شد و همزمان پس از شرکت در کنکور سراسری رتبه دو رقمی کنکور را در رشته مکانیک آورد و در دانشگاه صنعتی شریف تهران قبول شد. علاوه بر هنر نقاشی و داشتن قلمی توانمند، از همان سال های اول جوانی فعالیت های سیاسی اش را شروع کرد. به عنوان نماينده دانشگاه صنعتي شريف، در لانة جاسوسي به فعاليت ادامه داد و متعاقب آن به اتفاق گروهي از برادران جهاد دانشگاهي به سيستان و بلوچستان هجرت نموده و در آن ديار محروم، به خدمت مردم پرداخت. محمد در همان ايام، با تكيه بر دانش و ذوق سرشاري كه داشت، موفق به طراحي و اختراع كوره‌اي آجرپزي شد كه با كمترين امكانات براي عموم قابل استفاده بود. مهر ماه سال ۱۳۵۹ به منطقه جنگی اهواز رفت و با نيروهاي اندكي كه اكثراً بومي بودند توسط دكتر چمران سازماندهي شد. همچنین در جهاد دانشگاهی نیز فعال بود. پس از آن دوباره به دانشگاه برگشت و به مبارزه عليه گروهكها در دانشگاه پرداخت.

وي مجدداً در تابستان سال 1360 عازم جبهه شد و اين بار خداوند جبهه كردستان را براي او مقدر ساخت تا برگ زريني از زندگي اش را آغاز كند. چند ماه محمد به اسارت اشرار درآمد كه اين دوره 27 ماه به طول انجاميد و در اين ماهها حماسه عشقبازي خالق و مخلوق را به نمايش گذارد. وي پس از آزادي، به زادگاهش بازگشت، اما هنوز چند ماه نگذشته، براي سومين بار عازم جبهه گرديد و اين بار آنقدر حضور خويش را در كربلاي عشق ادامه داد، تا اينكه سرانجام موفق به دريافت مجوز ورود به خلوت محبوب را دريافت كرد. جبهة «ميمك» آخرين سجده گاه آن جوانمرد نستوه بود.

بخشی از وصیت نامه شهید چمنی نشان از طبع متعالی و روح بزرگ او دارد:« از محبوبترین راه ها به خدا دو جرعه است، یکی جرعه خشمی که با حلمش درخوری و یکی غمی که با صبرش برخوری و از محبوب ترین راهها به خدا دو قطره است، قطره اشکی در دل شب و قطره خونی که در راه خدا و از محبوب ترین گام ها به سوی خدا دو گام است، گام مرد مسلمانی که صف مجاهدان راه خدا محکم سازد و گامی برای صله رحم و این گام دوم است گامی که برای جهاد بردارد بهتر است».

شهيد والامقام سردار نور علي شوشتري در خانواده‌اي مذهبي و كشاورز در سال 1327 در روستاي ينگجه بخش سرولايت نيشابور به دنيا آمد و پيش از انقلاب اسلامي با مقام معظم رهبري در مشهد مقدس در ارتباط بود و پس از انقلاب به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي نيشابور درآمد. سردار شوشتري که افتخار همرزمي شهيدان بزرگواري همچون شهيد باکري و شهيد برونسي را در کارنامه زرين خود دارد در اکثر عمليات‌ها با مسئوليت هاي مختلف به ويژه فرماندهي محورهاي عملياتي حضوري فعال داشت که هفت بار جراحت شديد و تحمل رنج و درد ناشي از آن ماحصل اين حضور فعال و مخلصانه بود و بدين ترتيب افتخار جانبازي را چون برگ زرين ديگري براي کتاب زندگي سراسر مجاهدت او به ارمغان آورد. شهيد شوشتري، انسان بزرگي بود که در اثر بزرگي و عظمت، انقلاب او را پيدا و کشف شد و به همين دليل بود که از روزهاي اول انقلاب و در حوادث پس از پيروزي انقلاب، ايشان يک رزمنده عاشق و فدايي بود که در خط اول انقلاب حاضر مي‌شد و در عمليات طريق القدس ايشان به عنوان فرمانده گردان از تيپ 25 کربلا، ظاهر شد. در رخدادهاي کردستان و غايله گنبد کاووس در سال‌هاي ( 58 و 59 ) ايشان رزمنده‌اي بود که کيلومترها از خانه خود مهاجرت کرده و در خط مقدم انقلاب حاضر شد و از انقلاب و تماميت ارضي کشورش دفاع کرد و در حقيقت اوج بزرگي آقاي شوشتري، در دفاع مقدس پيدا شد. وي همين نقش را در عمليات‌هاي «فتح‌المبين» و «بيت‌المقدس» نيز داشت تا اينکه در عمليات والفجر مقدماتي چون در استان خراسان، فرماندهان و رزمندگان زيادي بودند، ايشان را مسئول  كردندکه برويد و يک لشکر عظيمي از استان خراسان درست بکنيد، اين استان شايستگي تشکيل يک لشکر را دارد و سردار قاليباف و سردار قاآني تيمي بود که انتخاب شدند و لشکر 5 نصر با کمک ايشان شكل گرفت و در عمليات والفجر 1 و 2 و 3 شرکت کردند. شهيد شوشتري به عنوان فرمانده تيپ موسي‌بن‌جعفر پيشنهاد شد و از فرماندهي گردان، به فرماندهي تيپ ارتقاء يافت. در عمليات والفجر 3 که در مهران انجام شد جنگ بسيار سختي براي آزادسازي مهران صورت گرفت و جنگ سرنيزه و تن به تن شهيد شوشتري با سرهنگ جاسم ( پسر خاله صدام ) صورت گرفت و با کشته شدن سرهنگ جاسم، اين تپه نيز آزاد شد و عمليات مهران، با موفقيت به پايان رسيد.

با وقوع عمليات مرصاد وي به توصيه مقام معظم رهبري مسئوليت اين عمليات غرور آفرين را بر عهده گرفت و به نقل از شهيد صياد شيرازي فرماندهي خوبي از خود به نمايش گذاشت تا جايي که در تماس مرحوم حاج سيد احمد خميني با وي و ابلاغ گزارش پيشرفت عمليات توسط آن مرحوم به امام خميني (ره)، حضرت امام خطاب به سردار شوشتري مي فرمايند: “در اين دنيا که نمي توانم کاري بکنم. اگر آبرويي داشته باشم در آن دنيا قطعاً شما را شفاعت خواهم کرد.”

فرماندهي لشگر 5 قرارگاه نجف، قرارگاه حمزه و جانشيني فرمانده نيروي زميني سپاه بخشي از مسئوليت هاي اين فرمانده بزرگ و شهيد والا مقام است. وي از اول فروردين 88 نيز با حفظ سمت، فرماندهي قرارگاه قدس زاهدان را عهده دار شد و موفق گرديد با تلاشي پيگير و مجاهدتي خستگي ناپذير ايجاد اتحاد بين طوايف شيعه و سني را در اين استان به افتخارات خود بيفزايد. سردار شهيد شوشتري که سال هاي متمادي منصب خادمي افتخاري بارگاه ملکوتي امام رضا را نيز عهده دار بود بارها در جمع همرزمانش گفته بود: آرزو دارم در ميدان جنگ باشم و به شهادت برسم و جسم ناقابلم در راه خدا تکه تکه شود. سردار شوشتري که در تدارک برگزاري همايش وحدت سران طوايف در استان سيستان و بلوچستان بود صبح روز يک شنبه 26 مهر 1388 در اقدامي تروريستي در شهر سرباز به فيض شهادت نائل آمد و شهادت وي باعث شد غده چركين بزرگ‌ترين جاني تروريست منطقه عبدالمالك ريگي نيز ريشه كن شود و او  به مسیح بلوچستان و هم رزمانش به شهدای وحدت ملی شهرت پیدا نمایند.

مقام معظم رهبری ( مد ظله ) درباره ایثار شهید شوشتری فرمودند:

« بعد از جنگ خیلی ها به حاشیه رفتند، اما شهید شوشتری هم چنان ماندند، هیچ کس برای من شهید شوشتری نمی شود. »