آرامگاه فضل بن شاذان نیشابوری

ابو محمد، فضل بن شاذان بن خليل ازدي، از متكلمين طراز اول شيعه در اواسط قرن سوم هجري ( متوفی سال 260 قمری ) است كه در نيشابور به تحصيل پرداخت و براي تكميل آن به عراق و حجاز سفر نمود. از حدود 180 تأليف وي تنها 48 مورد آنها مشخص شده است. تأليفاتي نظير: اثبات الرجعة، حدوث العالم، مسائل البلدان، الاعراض والجواهر، الايضاح في الرد علي سائر الفرق، الاستطاعه، اربع مسائل في الامه و. . از آثار فضل است.

به روايتي فضل بن شاذان يار و مصاحب چهار امام معصوم يعني امام رضا ( ع )، امام محمد تقي ( ع )، امام علي النقي( ع ) و امام حسن عسگري (ع) بوده است. وجود سنگ مزار با تاريخ حك شده 260 هـ .ق در آرامگاهش نشان از اهميت و جايگاه آرامگاه وي از زمان فوتش بوده، ليكن از تاريخ اولين بناي ساخته شده بر مزار اين عالم بزرگ، اطلاع دقيقي در دست نيست. آرامگاه امروزي فضل در 6 كيلومتري جنوب شرقي شهر و در جوار تربت پاك شهيدان و آرامگاه ابدي نيشابوريان واقع شده است. کاشی کاری و تزئینات نمای بیرونی و داخلی آرامگاه فضل به همت خیرین منطقه و درسال 1345 بنیاد گردیده است.